donderdag 31 juli 2008

De legende van de Witte Mustang

Hoi allemaal! Behalve de drie komkommertijdverhalen in Donald Duck en onze wekelijkse Bob Everspagina op deze blog is er ook nog een nieuw verhaal van me verschenen in de allernieuwste Penny Plus (nr 8-2008) die vanaf vandaag in de winkel ligt. Het verhaal ‘De Witte Mustang’ op bladzijde 11 t/m 19 is gebaseerd op een Amerikaanse legende over een witte mustang, dat door velen gezien is, waar zelfs een beloning voor werd uitgeloofd, maar die nooit door iemand gevangen is.

(illustratie: © Holco Publications B.V.)

Die legende is trouwens ook in de strip verwerkt, die zich net als het verhaal van de Witte Mustang in Amerika afspeelt. Ik schreef het verhaal eind vorig jaar al en intussen is het van tekeningen voorzien en als volwaardige strip te zien en te lezen in de nieuwste Penny Plus.
Heel veel plezier allemaal en tot de volgende keer!

woensdag 30 juli 2008

Poppetjes tekenen in Middelkerke

Hoi allemaal! De vakantie is voorbij, zowel tekenaar als scenarist zijn weer druk aan het werk. En dat betekent dat we ook zo af en toe weer eens gaan signeren. We beginnen dit weekend in Belgie.

Het Milky Way Stripfestival Middelkerke 2008 is al op 11 juli van start gegaan. En als het goed is, zijn onze Bob Evers albums al te koop in de winkel van het Stripfestival. Voor iedereen die graag een tekening en handtekening in zijn of haar album wil, zijn Hans en ik a.s. zaterdag en zondag 2 en 3 augustus vanaf 14.00 uur ook aanwezig op het Stripfestival van Middelkerke. Natuurlijk nemen we ook de Bob Evers prenten mee, misschien wat originele pagina´s van ´De strijd om het goudschip´ en alles wat we verder nog aan leuke dingen kunnen vinden. We hopen jullie dit weekend allemaal weer te mogen begroeten. Tot ziens in Middelkerke!

Milky Way Stripfestival Middelkerke 2008

11 juli tot en met 3 augustus 2008

Zeedijk en Arthur De Greefplein

8430 Middelkerke

Openingstijden: alle dagen van 10.00 tot 12.00 uur en van 14.00 tot 18.00 uur

Bob Evers signeersessie: zaterdag 2 augustus en zondag 3 augustus vanaf 14.00 uur

Info: http://www.stripbdmiddelkerke.be/

maandag 28 juli 2008

De bevrijding van Abercrombie

Hoi allemaal! Terwijl de zomerse regen met bakken uit de hemel valt, kelders, huizen en straten overstromen, half Nederland zijn net opgeknapte tuin in een miniatuur Stille Zuidzee ziet veranderen en dit feeërieke tafereel nog eens feestelijk verlicht wordt door zichzelf snel opvolgende bliksemflitsen met bijbehorend dondergeroffel, is het weer tijd voor onze maandagse scenariopagina met de bijbehorende schetsen van Hans.

We zijn intussen aangekomen op pagina 29 van ons stripverhaal. De oplettende lezers zullen zich ongetwijfeld nog herinneren dat stuurman Muriloff van de Annie Laurie op pagina 24 een sloep heeft uit laten zetten en naar de Frisco is gevaren. Kapitein Abercrombie is namelijk wel heen met de muiters naar de Frisco gevaren maar niet terug. Wij, als lezers, weten allang dat kapitein Abercrombie vastgebonden zit op een stoel in de kleine salon van de Frisco. Maar Muriloff weet van niets en is vastbesloten uit te zoeken wat er met zijn kapitein gebeurd is.
En nu op de Willi Waw de gewonden van het vuurgevecht met de muiters worden verzorgd, de muiters terugroeien naar de Frisco en Arie met zijn hulptroepen op weg is naar de sloep met voorraden op het strand, is het de hoogste tijd om eens te kijken het stuurman Muriloff en zijn Kanaken aan boord van de Frisco vergaat.
Muriloff en zijn mannen, wetend dat ook de muiters weer terugkeren naar de Frisco, doorzoeken zo snel als ze kunnen de Frisco en het is Muriloff himself die uiteindelijk kapitein Abercrombie uit zijn benarde situatie bevrijdt.
Pagina 29 van ons stripverhaal is opgebouwd uit maar liefst drie verschillende scene’s uit het boek. We beginnen op bladzijde 110 t/m 112 met de aankomst van Muriloff en zijn mannen op de Frisco, daarna bladzijde 108 en 109 waar de muiters terugkomen bij de Frisco en de sloep van de Annie Laurie zien liggen en tenslotte bladzijde 123 en 124 waar Muriloff Kapitein Abercrombie bevrijdt.

PAGINA 29a:

1. Muriloff en vier Kanakenroeiers leggen in een sloep van de Annie Laurie aan bij de Frisco (precies de andere kant vanwaar de muiters vertrokken zijn). De sloep wordt vastgelegd met een touw met knopen.
TEKSTBLOK: Intussen…
MURILOFF: Vlug! Zoek de kapitein, voor de drie blanke mannen terugkomen. Hij is hier ergens op het schip. Vind hem. Baki! Baki!
KANAKEN: Yes, Mr. Muriloff.

2. De vier Kanaken lopen twee openstaande deuren in, die naar het inwendige van het schip leidden. Muriloff duikt een stalen deur door, een hete schemerige gang binnen.

3. De sloep met de muiters nadert de Frisco.
BARNEY: Ik dacht…dat we…het nooit…zouden halen.
MICKEY MOUSE: Het is onze eigen stomme schuld. We hadden dat jacht nooit zonder bewaking mogen achterlaten. Die lui zijn natuurlijk aan boord geklommen, zo gauw wij wegvoeren.

4. Harry spuwt in het water.
HARRY: Nou ja, er is nog geen man overboord. Zij het jacht, wij de Frisco. En ik heb nog altijd liever een Frisco met goud dan tien Willi Waws met niks.

5. Barney kijkt bezorgt naar de sloep van de Annie Laurie. Mickey Mouse kijkt hem minachtend aan.
BARNEY: Zeg, lag die sloep hier net ook?
MICKEY MOUSE: Hoe weet ik dat nou? We zijn daarnet aan de andere kant weggevaren. Dacht je dat ik X-stralen in mijn kop had?


PAGINA 29b:

1. Barney legt de riemen in de sloep en kijkt naar het touw met knopen. Mickey Mouse klimt als eerste via het touw naar boven
BARNEY: Laten we maken dat we boven komen. Ik kan niet best klimmen met die stijve poot van me.
MICKEY MOUSE: Wij eerst. Haal jij het touw maar onder je oksel, dan trekken wij je op.

2. Muriloff opent een paar deuren en kijkt in verlaten hutten.
MURILOFF: Niets…niets…

3. Muriloff opent de deur van de salon en ziet daar Abercrombie vastgebonden in de stoel zitten.
MURILOFF: Kapitein Abercrombie!!

4. Muriloff haalt de prop uit Abercrombies mond. Abercrombie vraagt hijgend naar de boeven.
ABERCROMBIE: Waar zijn… die boeven?

Veel plezier en tot de volgende keer!

zondag 27 juli 2008

Komkommertijd!

Geen commentaar van Hans bij inktpagina 28, geen ander nieuws tussen schetsen en inktpagina door, bijna niets op tv. Het moge duidelijk zijn, beste bloglezers. Het is komkommertijd!
Donald Duck wijdt deze week een heel nummer aan het verschijnsel, in beide betekenissen van het woord. Zowel de komkommer als groente als het gebrek aan nieuws in de media staan deze week centraal in het vrolijke weekblad. En maar liefst drie van mijn verhalen in dit nummer (nr 31-2008) mogen daar een bijdrage aan leveren.
Als eerste komen we op bladzijde 16 t/m 19 Willie Wortel tegen. Een verhaal waarin Willie per ongeluk pratende groente en fruit uitvindt , de Duckstadse vegetariërs honger moeten lijden, en de vrouw van de burgemeester een zeldzame beo inruilt voor een zingende komkommer.
Het volgende verhaal vind je op bladzijde 35 en 36, met Dombo in de hoofdrol. Dit verhaal, getekend door de Spaanse Disneytekenaar José Ramón Bernadó, draait om het klassieke thema van de natuur die moet wijken voor grote bouwprojecten en het gegeven dat tegenwoordig bijna alleen een bedreigde diersoort zo’n bedreigd natuurgebied nog kan redden.
De enige link van dit verhaal met het verschijnsel ‘komkommertijd’ is het feit dat Dombo na twee pagina’s al de voorpagina van de krant haalt.
Het derde en laatste verhaal draait helemaal om het hoofdthema van deze Donald Duck. Komkommertijd in de zin van gebrek aan nieuws. In dit verhaal op bladzijde 39 t/m 42, getekend door de Nederlandse Donald Ducktekenaar Bas Heymans, krijgt de nieuwbakken journalist Donald Duck de opdracht van zijn hoofdredacteur om op zoek te gaan naar nieuws waar wekenlang de voorpagina mee gevuld kan worden. Waren dat in vroeger jaren nog zeeslangen en ufo’s, tegenwoordig worden de zomermaanden gevuld van allerlei soorten ‘gate’s’ die meestal niet meer zijn dan een mug waarvan een olifant is gemaakt. En dat is dus precies het soort nieuws waar Donald in dit verhaal naar op zoek gaat.
Heel veel plezier allemaal met deze verhalen. Vergeet ook niet de Duckstadkrant op bladzijde 33 en 34 te lezen want die staat vol met ‘komkommertijdnieuws’ dat op de een of andere manier ook weer verwijst naar de verschillende stripverhalen in deze Donald Duck.

vrijdag 25 juli 2008

Bob Evers "GOUDSCHIP" pg 28 inkt.



Je vrijdagse hoogtepunt! Die nieuwe aflevering van je Bob Evers strip! Hier is ie, hoor! Wegens drukte hou ik het lekker kort! Fijn weekend, beste blogvriend!

maandag 21 juli 2008

Aan het werk!

Dat was het dan, beste bloglezers. De vakantie is voorbij. Twee weken lang heb ik uit mogen blazen, veel te weinig zon en veel te veel regen gezien en niets geschreven behalve mijn bijdrages voor deze blog. Maar nu ben ik weer aan het werk gezet. Door Hans nog wel!
Vorige week donderdag kreeg ik al een telefoontje. Of ik toch alvast alle teksten voor het nieuwe album wilde nakijken en corrigeren waar nodig. Normaal gesproken doe ik dat als alles in een fraaie kleuren-pdf-file is opgemaakt, vlak voordat de pagina’s naar Mario, onze layoutman gaan. Maar die kleuren, dat is nu net het probleem. De laatste tien zwart-wit pagina’s liggen al een paar weken bij Wilma, onze inkleurster. Maar…Wilma is met vakantie!!!
En dat betekent dus dat de laatste tien pagina’s van ‘De strijd om het goudschip’ pas ergens in augustus ingekleurd zullen zijn. En dan moeten we als de raphazen aan de slag om van al die fraaie kleurenpagina’s een album te maken.
“Dus Frank,” zei Hans, “als we met de Stripdagen in Houten nog een nieuw album willen hebben, moeten we nu alvast zoveel mogelijk werk verzetten.”
Tja, beste Bob Evers vrienden en –vriendinnen, ik had graag een stuk of wat argumenten gehad om die klus uit te stellen en mijn vakantie nog één of twee weken te rekken. Maar ja, Hans had gelijk, en dan wordt zoiets heel moeilijk.
Op de late zaterdagmiddag kreeg ik alle zwart-wit pagina’s toegestuurd die nog niet op de blog verschenen zijn. En gisteren heb ik voor het eerst het hele stripverhaal in één keer bekeken en gelezen. Gewoon voor mijn plezier. Okay, ik ken het verhaal natuurlijk, maar het is toch anders als je hele scenario ineens kant en klaar getekend voor je ligt.
Zodadelijk als ik dit stukje op de blog geplaatst heb, begint de serieuze kant van het werk. Dan ga ik alle punten, komma’s en vraagtekens nakijken. En ook de teksten waar Hans met tekenen van het scenario is afgeweken, daar waar ik mijn eigen teksten niet sterk genoeg vindt in combinatie met de uiteindelijke tekeningen, en alles puntjes waar jullie ons op hebben gewezen.

Maar maak jullie niet ongerust. Het is niet zo, dat alles wat tot nu op deze blog is verschenen is, ineens op zijn kop komt te staan. Het vergt veel leeswerk, veel concentratie, maar in het slechtste geval zijn het misschien tien zinnen in het hele verhaal die anders zullen worden. En dan gaat meestal nog om één of twee woorden in zo’n zin. Zoals het ‘links’ en ‘rechts’ op plaatje 1 van (halve) pagina 3b. Maar op de meeste pagina’s blijven de teksten gewoon zoals ze nu zijn.

Pagina 28 bijvoorbeeld is prima zoals ie nu is. Op deze pagina ontdekt Arie eindelijk wie de ‘inboorlingen’ zijn die om de hut sluipen. Het zijn de bewoners van het atoleiland die door Abercrombie op pagina 16 aan boord van de Frisco gehaald zijn en die er op pagina 23 door Barney weer vanaf gejaagd zijn.
Natuurlijk zijn die lieden naar het eiland gezwommen. Immers, waar zouden ze anders heen moeten? En waar ze eerst McGarrigle en Abercrombie geholpen hebben, blijken ze nu een zeer welkome hulp voor Arie te zijn.
Op pagina 28 van de strip volgen we de bladzijden 138 t/m 141 van het boek en daarmee sluiten we meteen de belevenissen van Arie en Joe in en rond de hut op het eiland af. En terwijl jullie deze pagina op je gemak kunnen bekijken, ga ik proberen alle tekstcorrecties voor het eind van de middag in de mailbox van Hans te krijgen.

PAGINA 28a:

1. De Polynesiërs staan met hun handen omhoog bij Arie. Een van hen begint een gesprek.
POLYNESIËR: Ik, mister. Hij niet. Wij komen van dat grote schip. Gevlucht voor de blanke man die begon te schieten.
ARIE: Groot schip?... Met hoeveel zijn jullie? Waar zijn de anderen?

2. Arie schrikt als hij hoort waar de andere bemanningsleden zijn.
POLYNESIËR: Bij de roeiboot op het strand.
ARIE: WAT?!

3. Close-up van een ontredderde Arie die in gedachten ziet hoe de voorraden uit de roeiboot geplunderd worden door de Polynesiërs. Geen tekst.

4. Arie richt zijn geweer op de twee Polynesiërs.
ARIE: Roep de anderen. Ik zal jullie te eten geven. Als jullie mij helpen met de zieke man.
POLYNESIËR: Yes, mister!

5. De Polynesiër zet zijn handen aan zijn mond en schreeuwt een onduidelijke kreet. Arie knijpt zijn ogen dicht (geen handen tegen zijn oren vanwege het geweer).
POLYNESIËR: AOEOEAOEOOEWAAAH!

PAGINA 28b:

1. Er komen nog twee Polynesiërs uit het struikgewas te voorschijn. Arie spreekt de tolk toe.
ARIE: Prima! Leg ze uit wat de bedoeling is.

2. Arie roept over de kuil naar Joe toe.
ARIE: Hei, Joe! Alles okay. Ik heb hulp gevonden. Ik kom nu naar beneden en sla alsjeblieft niet als een gek aan het losbranden, wil je?
JOE (buiten beeld, vanuit de hut): Okay!...

3. Arie en de vier Polynesiërs dalen af in de kuil. Arie wijst naar de soepketel en legt aan de tolk uit wat hij van plan is.
ARIE: Jullie kunnen zoveel eten als je wilt. Als jullie een draagbaar maken voor de zieke Joe.
POLYNESIËR: Allright, mister!

4. Arie heeft het vuur onder de ketel opgestookt. Hij zit op een omgevallen boom en kijkt goedkeurend naar het maken van de draagbaar. De vier Polynesiërs eten soep, terwijl ze een draagbaar maken van stammetje, takken en twijgjes plus bosjes gras.
ARIE: Prima, zo!

5. Arie vertrekt uit de kuil met Joe op de draagbaar, die gedragen wordt door de vier Polynesiërs. Arie heeft het pistool van Joe bij zich.
ARIE: En nu, voorwaarts! Naar de roeiboot!

Heel veel plezier en tot de volgende keer!

zondag 20 juli 2008

Schip in de achtertuin

Hoi allemaal! Ook deze week weer een nieuw verhaal van me in de nieuwe Donald Duck (nr 30-2008), of beter gezegd een verhaaltje. Het Goofy-verhaal over een boot in de achtertuin op bladzijde 22 en 23 telt slechts twee pagina’s, en ik schreef ze ook nog samen met collega-scenarist en animator Remco Polman, ook de man achter de bekroonde tekenfilm Mortel (http://www.mooves.nl/).
Vreemd genoeg is er in de getekende versie van dit verhaal een ontploffing zoek. We hebben het verhaal namelijk volgens het zogenaamde drietraps-vertellen geschreven. Dat wil zeggen dat een bepaalde situatie, in dit geval Mickey die Goofy op de belabberde toestand van zijn boot wijst, driemaal terugkeert in het verhaal en iedere keer een graadje erger. De eerste twee keer (het verrotte hout, de toestand van de stuurhut en de stuurinrichting) gaat alles volgens scenario. De grote klap bewaarden we letterlijk en figuurlijk voor het halfvergane motorblok, maar in de strip is daar niets van terug te vinden. En ook niets in plaats van, waardoor het voor mijn gevoel toch wat ten koste gaat van de spanningsopbouw in het verhaal. Het hoe, wat en waarom daarom blijft in nevelen gehuld.
Een tekenaar met principiële bezwaren tegen ontploffingen op pagina 2, een redacteur met vuurwerkfobie, Hans Klok wellicht? We zullen het wel nooit weten. Gelukkig maakt het voor de clou van het verhaal niets uit. Maar vanzelfsprekend krijgen jullie, onze vaste bloglezers, deze scene alsnog cadeau in de illustratie hierboven. Kijk en vergelijk en voor de rest heel veel plezier met Goofy in de nieuwe Donald Duck.
Tot morgen!

vrijdag 18 juli 2008

Striplezen verboden!

Een paar jaar geleden was ik op een stripbeurs in Barcelona. De Spaanse uitgever van m'n eh . . . fel realistische strip uit die tijd had daar op de beurs een stand en Caroline en ik hadden aan het bezoek aan de uitgever meteen een paar daagjes vakantie vastgeknoopt. Met stripbeurs in een soort oud station. Hartstikke leuk.
Caroline was de eerste die het zag: "Hee, valt het jou ook op? Dat publiek! Wat lopen hier veel jonge mensen! Waar zijn toch alle baardmansen met de linnen tassen?" Pas toen zag ik het ook, het Spaanse stripbeurspubliek was J O N G!!!
Natuurlijk liepen er best wel wat oudjes tussen, maar het waren toch vooral de twintigers, de studentjes, die deze beurs domineerden. En meisjes, er waren buitenproportioneel veel meisjes!!! Ik was onthutst! Mijn wereld op de kop! Wat was dit voor krankzinnig cultuurverschil?

Op de terugweg in het vliegtuig flink over nagedacht. Het was hartverwarmend te zien dat het geen een natuurwet bleek te zijn, dat striplezen nou eenmaal iets van vroeger was. Iets voor ouderen. Iets uit de tijd van de toverlantaarn. In veel buitenlanden wordt gewoon tot de dag van vandaag door alle generaties heen en op hoog nivo aan strips gedaan. Het moest dus iets in de cultuur zijn. In de Nederlandse cultuur. . .

Ik denk dat ik eruit ben. Het heeft te maken met te maken met 's Neerlands klassieke problematische houding ten opzichte van gezag! Nederlanders houden er immers niet van als ze iets wordt opgedragen en doen juist dat graag wat niet mag. Zo zitten wij met z'n allen in elkaar.
Het stripvijandige klimaat in de jaren vijftig creëerde een hele generatie strip-passionado's! Hoe harder meester en dominee de wenkbrauwen fronsden, hoe geestdriftiger een hele generatie aan de beeldromans ging!

Willen we het Nederlandse stripklimaat dus die broodnodige doodsschop in de goede richting geven is er dus maar één oplossing: We gaan strips weer verbieden!!! Bob voorop!

Okee, het valt me zwaar, maar het is voor de goede zaak:

Ahum. Frank en ik VERBIEDEN bij deze iedereen onder de pakweg 25, om ons materiaal nog te lezen! Streng verboden Bob Eversstrips te lezen voor ieder onder de jaren des onderscheids! Jeugdpuistjes en spillepootjes? Oprotten! We motten jullie niet! Jullie gaan maar fijn computeren. Jonge handtekeningenjagertjes op beurzen? We schoppen jullie van de kraam!!! Onze strip is vanaf vandaag niet meer voor de jeugd!!!

O, ja, het is ook weer vrijdag! BE-strip-wereldpremieredag! Pagina 27 in inkt! En op deze pagina eindelijk weer lekker veel Arie!

Paar kleine dingetjes over deze pagina: Anders dan in Frank's scenario heb ik het moment van het schot (PANG) even een apart plaatje gegeven. Volkomen tegen m'n karakter in, heb ik hier dus een prentje aan de pagina toegevoegd!!! (Jullie moesten eens weten hoe ik altijd zeur bij Frank om juist minder plaatjes per pagina!)

Waarom dan, dat extra plaatje? Op een of andere manier lees ik de emotie van die text "Joe! Nee toch?" nou eenmaal minder als direkte schrik rondom het plotselinge schot, dan als ijskoud, angstig eh . . . begin van besef. Zo'n secundaire emotie kost nou eenmaal een fraktie meer tijd, dus heb ik schot en text hier uit elkaar gehaald.

Het onder luid gegil tevoorschijn springen van Arie heb ik veel ingetogener geïnterpreteerd, dan Frank's regieaanwijzingen voorschreven. Het leek me dramatischer als Arie in het laatste plaatje juist uiterst "cool", en met de zon in de rug, over die kerels heen zou torenen. En dan eerst nog de schaduw die over ze heenvalt. . .

maandag 14 juli 2008

Een hele pagina voor Arie...

Hoi allemaal! Vakantie. Nog steeds vakantie! De zon komt achter de wolken vandaan. Geen gehaast of gejaag meer van mensen die ergens op tijd moeten zijn. Alles heel rustig aan. Zelfs in de baai bij Bob en Jan is het eventjes rustig na het vuurgevecht met de muiters. Even geen interactie tussen de verschillende locaties en personages uit ons verhaal. Even geen heen en weer gereis tussen de drie schepen in de baai. Zelfs even geen 'gelegpuzzel' meer.
En dat betekent dat wij als lezer op pagina 27 van ons verhaal alle tijd hebben om Arie op zijn speurtocht naar die zogenaamde inboorlingen te volgen. Want Joe had wel degelijk gelijk toen hij zei dat er mensen in de buurt van de hut rondslopen. Al is de term ‘inboorlingen’ in dit geval niet het juiste woord is, maar dat ontdekt Arie pas na ondervraging van de lieden die hij op deze pagina tegenkomt. En dat bewaren wij dan weer voor de volgende pagina.

Pagina 27 van het stripverhaal ‘De strijd om het goudschip volgt de gebeurtenissen van pagina 135 t/m 138 van het boek ‘De strijd om het goudschip’. Na zijn terugkeer in het verhaal mag Arie in zijn eentje de hoofdrol op deze pagina spelen. Ik heb de zwartwit pagina laatst al gezien, toen we bij Eppo en Rob van Bavel op bezoek waren en vooral Arie, zoals Hans hem op het laatste plaatje van deze pagina in beeld heeft gebracht, maakte een diepe indruk op me. En hopelijk ook op degenen die zich in de buurt van de hut verschuilen. Ik ben erg benieuwd wat jullie ervan zullen vinden.
Nog even geduld tot vrijdag als de pagina in zwartwit op deze blog verschijnt. Dan kunnen jullie ook allemaal zien waar ik het over heb. Maar hier is alvast scenariopagina 27 met de bijbehorende schetsen:

PAGINA 27a:

1. Arie klimt uit de kuil op een plaats waar de helling zo flauw mogelijk is. Hij rent tegen de rand op. Geen tekst.
2. Arie ploft neer tussen het dichte struikgewas.
GELUID: Plof!

3. Overshoulder van Arie, die de kuil kan overzien. Hij heeft zijn geweerkolf tegen zijn rechterwang aangelegd en vizier en korrel in één lijn gebracht. Over de korrel heen ziet Arie de open driehoek tussen twee waaiervormig groeiende struiken en de grond. Daar ziet hij het gezicht van een van de Polynesiërs.
ARIE: Aha! Daar is er ééntje. Eén verkeerde beweging en…

4. De Polynesiër komt ongewapend naar voren. Zijn handen zij leeg. Arie staart verbaasd naar de man.
ARIE: Ongewapend? Maar dan…

5. Arie schrikt van een schot dat ongeveer zes meter naast de Polynesiërs inslaat in de kuilwand.
GELUID VAN HET SCHOT: Pang!
ARIE: Joe! Nee toch?


PAGINA 27b:

1. Het volgende moment stuiven de Polynesiërs allen weg van de kuilrand.
ARIE: !

2. Arie ziet van beide kanten opzij twee Polynesiërs achterwaarts naar hem toeschuiven.
ARIE: ?

3. Arie springt op en richt zijn geweer naar beneden. De twee ongewapende Polynesiërs verstenen in hun kruiphouding.
ARIE: Ajaaaaaiii! Hei, you! Somebody speak English? Waar komen jullie vandaan?


Tot de volgende keer!

zondag 13 juli 2008

Verboden te lachen!

Hello everybody! Bonjour, mes amis! Gutentag, Freunde! Buenos dias, amigos! Na het warme welkom van Hans aan onze buitenlandse lezers, gaan we weer gewoon verder in het Nederlands. De twee verhalen van me die deze week in de nieuwe Donald Duck (nr 29-2008) zijn gepubliceerd, zijn immers tot nu toe alleen in Nederland te lezen, dus onze buitenlandse fans hebben er nog niet veel aan. Al bestaat er wel een kans dat een van de twee verhalen op korte termijn ook in andere Europese landen gepubliceerd zal worden.

Als eerste komen we de Duckies tegen op bladzijde 30 en 31 van de Donald Duck van deze week. In dit verhaal gaan Kwik, Kwek, Kwak, Lizzy, Juultje en Babetje, tezamen de Duckies, op zoek naar nieuws voor de voorpagina van de schoolkrant. Nieuws dat ze zoeken bij de leraren en hun medeleerlingen. En dat blijkt nog niet makkelijk.
Komkommertijd in de schoolkrant, zogezegd. Het verhaal is getekend door Carry Brugman, ook bekend van o.a. Joris Jofel en De Partners.

Het Donald Duck verhaal op bladzijde 38 t/m 42 vindt zijn ‘roots’ in een nieuwsbericht van een paar jaar geleden. De meesten zullen het zich nog wel herinneren. In 2006 besloot de Europese Commissie dat er voortaan op pasfoto’s niet meer gelachen mocht worden. Of in elk geval werd dat besluit in de media zo uitgelegd.
Als je als stripscenarist zoiets leest, denk je meteen één of twee stappen verder. In dit geval aan de brave burger die voortaan nors kijkend op de foto moet, of erger nog, aan de getergde pasfotograaf die dag in, dag uit tegen al die chagrijnige koppen aan moet kijken.
Daar gaat dit verhaal dus over. Het drama van een pasfotograaf wiens plezier in zijn werk vergald wordt door nieuwe regelgeving. En het nog grotere drama van zijn inwonende neefjes omdat de bewuste pasfotograaf het humeur van zijn werk elke dag ook mee naar huis neemt. En wie zou de rol van deze arme pasfotograaf beter kunnen spelen dan ’s werelds beroemdste eend Donald Duck?
De actualiteit is er na twee jaar wel een beetje af, maar het drama van de pasfotograaf en zijn neefjes blijft. Het verhaal is getekend door de Nederlandse Donald Ducktekenaar Bas Heymans.
Heel veel plezier met deze twee Duckverhalen. Enne… bij het lezen ervan hoef je je van bovenstaande blogtitel natuurlijk niets aan te trekken!
Tot de volgende keer!

vrijdag 11 juli 2008

A WARM WELCOME TO OUR ENGLISH-SPEAKING VISITORS!!!


Since I've learned that there are a few BE-blog-visitors out there not quite grasping all the finesses of Dutch language, but are still interested in what's going on, here on this weblog, for once, today's BE-posting will be in ENGLISH! Wellcome everybody out there in cyberspace! Welcome to our international friends!!!! (And to all our Dutch readers: Excuus voor het kromme engels! Hopelijk is het desondanks een beetje te volgen... )

Okay then, what IS going on here?

This blog is dedicated to a comic. The Bob Evers comic. The dutch "Bob Evers comic books" are firmly based on a very well known series of novels for boys, written somewhere in the fifties of last century, by dutch author Willy van der Heide. This explains much of the retro look and feel of the material you see here.
Writer Frank Jonker and artist Hans van Oudenaarden started this BE-weblog a few months ago, mainly to keep readers informed about the forthcoming Bob Evers album. After four episodes, prepublication (is that a word?) of the comic in the dutch newspaper "Algemeen Dagblad" in dayly installments, was being canceled and the authors really, really wanted to let everybody know that the series was still being continued! As far as we were concerned, the Bob Evers albums would still keep on coming. We decided to do the prepublication of our comic on the internet!

So here we are now. What you can witness on this blog is virtually the birth of an album. If you click back into the archives of this blog, you'll find a lot of sketchmaterial and inks done by me, exclusively for this new Bob Evers comicbook. You'll also find the original scenario pages done by Frank and our comments and discussions about our own work. You'll find our schedule for public appearances and even some of Frank's commercial sidelines! Oh, and let's not forget, I even plan to do a crash course "Bob Evers drawing" in the near future. Readers are invited to react and we try to answer all their questions. In our internet-TOTALLY-FREE-BE-prepublication extravaganza we have reached page 26 allready!

Even if you wouln't be able to buy the albums in your country -and even if you could, wouldn't be able to read them- we sincerely hope you will still enjoy our material on this blog. Unfortunately, for now, the Bob Evers albums are in dutch only, but as far as we are concerned, this WILL change. Thanks for visiting and don't be a stranger!

By the way, for crummy, computer generated, tranlations of what's really being said on this weblog, you can offcourse visit: http://babelfish.yahoo.com/translate_txt?fr=avbbf-nl

O ja, en vanwege nog steeds die vakantie enzo, maak ik me er lekker een beetje vanaf vandaag. Hier de inkting van 26. Geen grote gekkigheden, geloof ik. Fijn weer met Arie te kunnen werken.
Klik voor groter!